Παρασκευάσματα που δεν τα χωρούσε ανθρώπου νους. Ανάμεσά τους και οι μακαρόνες. Σαν αποτέλεσμα ανέχειας η προσπάθεια αυτάρκειας, θεωρούνταν επιβεβλημένα.
Οι προγιαγιιάδες , οι γιαγάδες και οι μητέρες μας,όταν δεν υπήρχε φαγητό έβγαζαν απ τα "κατώγεια" τους λίγο αλεύρι απ το αλεσμένο στάρι τους και σε λίγο έβλεπες θαύματα.Ζυμαρικά ένα σωρό(μακαρόνες, βαλάνες, αυτούδια και τόσα άλλα σχήματα και γεύσεις),(φλομάρια, τραχανά,πνιγούρι,τηγανόπητες,λουκουμάδες, μαρμαρίτες).
Σαν πρώτοι παρασκευαστές ζυμαρικών καθιέρωσαν γεύσεις ξεχωριστές ,που θα μπορούσαν να είχαν δικαιώματα πατέντας και ευρεσιτεχνείας και που πολλοί θα ήθελαν να δοκιμάσουν άν μπορούσαν. Να λοιπόν μια ευκαιρία για τους ντόπιους να τις θυμηθούν και για τους ξένους να τις γνωρίσουν.
Η παράδοση, πέρα απ το συναισθηματισμό, και η αυτάρκεια ίσως έβγαζαν πολλούς απ τα οικονομικά και κοινωνικά αδιέξοδα που μας οδήγησε το βάθεμα της κρίσης.
Λίγες αγκαρυωνίτισσες αυτό προσπαθούν να αναδείξουν εδώ και λίγα χρόνια. Να μας θυμίσουν την παράδοση και να ξανααναδείξουν την παραγωγή των ντόπιων προϊόντων σαν την πιο σίγουρη διαφυγή απ το βάθεμα της οικονομικής και κοινωνικής κρίσης της πατρίδας μας.
